Οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις στη Χημεία

1. Οξυγόνο (1770)

Ο Joseph Priestley ανακαλύπτει το    οξυγόνο. Παράγει οξυγόνο σε πειράματα και περιγράφει το ρόλο της στην καύση και την αναπνοή. Στη συνέχεια, με τη διάλυση  αέρα στο νερό, επινοεί ανθρακούχο νερό. Αργότερα ο Antoine Lavoisier διευκρινίζει τη φύση των στοιχείων, δίνει στο οξυγόνο το όνομα του και μαζί με άλλους βάζουν τις βάσεις για την ονοματολογία των χημικών στοιχείων.

2. Ατομική Θεωρία (1808)

Ο John Dalton παρέχει έναν τρόπο που συνδέει αόρατα άτομα με μετρήσιμες ποσότητες, όπως ο όγκος του αερίου ή της μάζας ενός στερεού. Σύμφωνα με τη θεωρία του, τα στοιχεία αποτελούνται από μικροσκοπικά σωματίδια που ονομάζονται άτομα. Έτσι, ένα καθαρό στοιχείο αποτελείται από ίδια άτομα, που έχουν όλα την ίδια μάζα, και οι ενώσεις αποτελούνται από άτομα διαφορετικών στοιχείων τα οποία ενώνονται μαζί.

Τα Άστρα και η Εξέλιξή τους

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ανέκαθεν τα άστρα μαγνήτιζαν και σαγήνευαν τον άνθρωπο. Οι πρώτες προσπάθειες του ανθρώπου να μελετήσει και να εξηγήσει τα του ουρανού και των άστρων ανάγεται στο μακρινό παρελθόν, πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω. Η ίδια άλλωστε η αστρονομία, η οποία πήρε και το όνομά της από τα άστρα, είναι η αρχαιότερη παρατηρησιακή επιστήμη. Οι πρώτες φυσικά παρατηρήσεις των άστρων γίνονταν δια γυμνού οφθαλμού. Εάν κάποιος καθίσει έξω μία καθαρή βραδιά κάτω από καλές καιρικές συνθήκες και έχει αρκετή υπομονή, μπορεί να μετρήσει μερικές χιλιάδες αστέρια. Όπως γνωρίζουμε σήμερα, στον ουρανό υπάρχουν πολύ περισσότερα άστρα, εκατοντάδες δισεκατομμύρια, τα οποία όμως είναι τόσο αμυδρά που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι. Αυτά που εμείς βλέπουμε είναι τα φαινομενικά λαμπρότερα, και κατά τεκμήριο κοντινότερα προς το ηλιακό μας σύστημα, διότι όσο πιο μακριά από εμάς βρίσκεται μία φωτεινή πηγή τόσο πιο αμυδρή φαίνεται. Στην πραγματικότητα, όλο αυτό το πλήθος των αστεριών δεν είναι τίποτα άλλο παρά δισεκατομμύρια ήλιοι όπως είναι ο δικός μας ο Ήλιος. Υπάρχουν αστέρια που είναι μεγαλύτερα από τον Ήλιο και άλλα που είναι μικρότερα από αυτόν. Ο ίδιος ο Ήλιος είναι ένα μέσο άστρο του Γαλαξία μας.

Μαύρη Τρύπα

Μαύρες Τρύπες

Μία σουπερνόβα ή ένα πάλσαρ είναι πραγματικά εντυπωσιακές ανακαλύψεις. Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τη βαρυτική δύναμη μιας "μαύρης τρύπας". Μία "μαύρη τρύπα" είναι πραγματικά ένα από τα πιο μυστηριώδη ουράνια αντικείμενα. Μερικοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι στο εσωτερικό της οι νόμοι της φυσικής δεν έχουν καμία υπόσταση. Και όμως η σύγχρονη επιστήμη και η γενική θεωρία της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν έχουν αποδείξει ήδη τη θεωρητική τους, τουλάχιστον, ύπαρξη. Τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από τα απολειφάδια αυτά της καρδιάς των πιο γιγάντιων άστρων στο σύμπαν, που έχουν συμπιέσει τα υλικά τριών και πάνω ήλιων στο χώρο ενός σταδίου, ούτε καν το ίδιο το φως. Γι` αυτό και η ανακάλυψη μιας μαύρης τρύπας μπορεί να γίνει μόνο από την επίδραση που έχει αυτή στη γύρω της περιοχή και σε κάποιο γειτονικό της άστρο.

Ασκήσεις στο 6ο Κεφάλαιο Βιολογίας Κατεύθυνσης

ΧΡΩΜΟΣΩΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ

1.     Γυναίκα φυσιολογική και άνδρας με μερική αχρωματοψία αποκτούν αγόρι με σύνδρομο kleinferter και κανονική όραση. Ποιοι είναι οι πιθανοί γονότυποι και πως δικαιολογείται η γέννηση του παιδιού;

2.     Από τη διασταύρωση δύο φυσιολογικών ατόμων προκύπτει παιδί με σύνδρομο Turner και Down.Να εξηγήσετε τον τρόπο εμφάνισης αυτού του ατόμου.

Η "ΑΥΓΗ" ΤΙΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΩΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΩΝ-Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ DAWN ΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ

Το 2015 θα ειναι η χρονια των πλανητων "νανων", με δυο σημαντικες αποστολές να φτάνουν τον βασικό τους στόχο. Η μία είναι η αποστολή NEW HORIZONS της E.S.A. (European Space Agency) που έχει σκοπό την εξερεύνηση του Πλούτονα, και η άλλη η αποστολή DAWN της NASA με σκοπό την εξερεύνηση της εσωτερικής ζώνης των αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος.

Ποιός ο λόγος να συμπληρωθεί το καθιερωμένο μοντέλο του Big Bang;

Η προέλευση, η εξέλιξη, και το μέλλον του Σύμπαντος διαμορφώνονται από διάφορες κοσμολογικές θεωρίες, η πιο γνωστή των οποίων είναι η Μεγάλη Έκρηξη, σύμφωνα με την οποία ο Κόσμος προέκυψε από μια "έκρηξη" του χωρόχρονου περίπου  πριν 13-15 δισεκατομμύρια έτη. Αλλά την δεκαετία του '80 νέες θεωρίες από βγαίνουν στο προσκήνιο για την αποσαφήνηση ορισμένων πτυχών της δημιουργίας του σύμπαντος.

Την εποχή που όλο το σύμπαν είχε το μέγεθος ενός ατομικού πυρήνα, με άπειρη πυκνότητα, την στιγμή μηδέν, συνέβη μια έκρηξη τέτοια που η θερμοκρασία του να φθάσει   τρισεκατομμύρια βαθμούς και να ακολουθήσει μια απίστευτη διαστολή.

Έτσι ξεκινάνε οι περισσότερες κοσμολογικές θεωρίες που ισχύουν σήμερα. Αλλά η θεωρία του Big Bang έχει ορισμένα κενά που ανέλαβε μια άλλη θεωρία, αυτή του πληθωρισμού, να τα συμπληρώσει και να ερμηνεύσει τα παρατηρησιακά φαινόμενα που βλέπουμε μέσω των τηλεσκοπίων, των διαστημικών παρατηρητηρίων και των ευαίσθητων οργάνων που διαθέτουμε σήμερα. 

---

Η θεωρία του Big Bang

Περίπου πριν 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, ολόκληρο το σύμπαν ήταν συμπιεσμένο στα όρια ενός ατομικού πυρήνα. Μια κατάσταση γνωστή ως ιδιομορφία, είναι η στιγμή πριν από τη δημιουργία όταν δεν υπήρχε ούτε χώρος ούτε χρόνος. Σύμφωνα με το καθιερωμένο κοσμολογικό μοντέλο που εξηγεί τον Κόσμο μας, μια απίστευτη έκρηξη, θερμοκρασίας τρισεκατομμυρίων βαθμών και απείρως πυκνή, δημιούργησε όχι μόνο τα θεμελιώδη υποατομικά σωματίδια και από εκεί την υπόλοιπη ύλη, αλλά και τον ίδιο τον χώρο και χρόνο. Οι θεωρίες της κοσμολογίας συνδυασμένες με τις παρατηρήσεις των  αστρονόμων επέτρεψαν στους κοσμολόγους να αναδημιουργήσουν την αρχέγονη χρονολογία των γεγονότων, γνωστών ως Μεγάλη Έκρηξη.

Ήλιος

Ήλιος είναι ο αστέρας του "δικού μας" Αστρικού Συστήματος που αποκαλείται εξ αιτίας του Ηλιακό Σύστημα.
Ο Ήλιος είναι μια θερμή σφαίρα αερίων στο εσωτερικό της οποίας γίνονται θερμοπυρηνικές αντιδράσεις. Αποτέλεσμα των αντιδράσεων είναι η παραγωγή ενέργειας η οποία ύστερα από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια φτάνει στην επιφάνεια του ήλιου και στη συνέχεια μόλις σε 8,3 λεπτά φτάνει στη γη.Tο μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η μελέτη του ήλιου καθώς και οι ειδικές συνθήκες παρατήρησης του, δημιούργησαν έναν ιδιαίτερο κλάδο της αστροφυσικής, την ηλιακή φυσική. Βέβαια το γεγονός ότι ο ήλιος βρίσκεται κοντά στη γη μας κάνει πολλές φορές να ξεχνάμε ότι είναι και αυτός ένας αστέρας από τους δισεκατομμύρια του γαλαξία μας που βλέπουμε με γυμνό μάτι στο νυχτερινό ουρανό. Έτσι τα συμπεράσματα από τη μελέτη του μπορούμε να τα γενικεύσουμε για ένα πολύ μεγάλο πλήθος αστέρων.

Γιατί το DNA έχει Θυμίνη και όχι Ουρακίλη;

Όλοι γνωρίζουμε τα DNA και RNA. Είναι μόρια που παίζουν καθοριστικό ρόλο για τη ζωή, καθώς αποθηκεύουν τη γενετική πληροφορία και συμμετέχουν στη ροή της.  Έτσι, η γενετική πληροφορία μεταγράφεται σε RNA και στη συνέχεια μεταβιβάζεται με τη μετάφραση του RNA σε πρωτεΐνες, που είναι τα κατ’εξοχήν λειτουργικά μόρια του κυττάρου.

 Τόσο το DNA όσο και το RNA είναι γραμμικά πολυμερή νουκλεοτιδίων. Ένα από τα μονομερή που περιέχουν, είναι μια αζωτούχα βάση. Στο DNA η βάση αυτή, όπως μαθαίνουμε, μπορεί να είναι Αδενίνη, Θυμίνη, Γουανίνη, Κυτοσίνη (A, T, G, C οι αντίστοιχοι συμβολισμοί). Στο RNA όμως, βλέπουμε ότι αντί της Θυμίνης υπάρχει μια άλλη αζωτούχα βάση, η Ουρακίλη (U). Γιατί όμως στο RNA υπάρχει Ουρακίλη και όχι Θυμίνη;

Πώς θερμαίνεται το στέμμα του Ηλιου;

Μια πρόσφατη παρατήρηση ίσως δώσει τη λύση στον γρίφο που ταλαιπωρεί για χρόνια τους επιστήμονες: πώς γίνεται το στέμμα του Ηλιου να είναι θερμότερο από την επιφάνεια του άστρου;

Η ατμόσφαιρα του Ηλίου έχει θερμοκρασία 1.000.000 βαθμούς Κελσίου, αλλά θερμαίνεται από την επιφάνειά του που έχει θερμοκρασία μόλις 5.500 βαθμούς. Η κατάσταση αυτή, η οποία εκ πρώτης όψεως παραβιάζει τους νόμους της Θερμοδυναμικής, αφού ένα «κρύο» στρώμα θερμαίνει ένα άλλο σε υψηλότερη θερμοκρασία, προβληματίζει τους αστρονόμους εδώ και δεκαετίες, χωρίς να έχει βρεθεί ως σήμερα μια γενικά παραδεκτή ερμηνεία….Η πρόσφατη ανακάλυψη πιδάκων υπέρθερμου αερίου που εκτοξεύονται από την επιφάνεια του Ηλίου προς την ατμόσφαιρά του μπορεί να αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην επίλυση αυτού του άλυτου, ως σήμερα, προβλήματος.