Ιστορία της Χημείας και Κινέζικος Πολιτισμός

Οι Ευρωπαίοι για πολλές δεκαετίες αγνοούσαν τη συνεισφορά του Κινέζικου πολιτισμού σε θέματα επιστήμης, αλχημείας και το γεγονός ότι στην Κίνα είχαν παρασκευασθεί χημικά υλικά πολύ πριν ακόμη ανακαλυφθούν στη Δύση.

'Οπως οι αλχημιστές στη Δύση έτσι και στην Κίνα οι αλχημιστές από αρχαιοτάτων χρόνων επεξεργάζονταν μέταλλα και χρησιμοποιούσαν βότανα, αρώματα και φυτικά σκευάσματα για ιατρικούς σκοπούς. Η Κινέζικη αλχημεία ήταν ένα μίγμα πρακτικών εφαρμογών και Ταοϊστικών δοξασιών για τις ιδέες της ισορροπίας και της αρμονίας. Επίσης, πολλές κινεζικές αλχημιστικές πρακτικές σχετίζονταν με την ολιστική προσέγγιση της παραδοσιακής Κινέζικης ιατρικής για την υγεία του ανθρώπου, σύμφωνα με την οποία ακόμη και ορυκτά και ανόργανα υλικά μπορούν να συμβάλλουν σε θεραπευτικές τεχνικές.

Υπάρχουν ιστορικές ενδείξεις ότι οι Κινέζοι ενδιαφέρονταν για την αλχημεία από τον 4ο αιώνα π.Χ. 'Ηδη από το 175 π.Χ. είχε εκδοθεί επίσημο διάταγμα που προειδοποιούσε τους αλχημιστές να μην κατασκευάζουν κίβδηλα χρυσά νομίσματα, πράξη που θα επέσυρε τη θανατική τους καταδίκη.

'Οπως και στις άλλες περιοχές του πλανήτη, ο χρυσός και η μετατροπή άλλων ευτελών μετάλλων σε χρυσό ήταν ένας από τους κύριους στόχους πολλών Κινέζων αλχημιστών. Υπάρχουν αναφορές για έναν αλχημιστή, ονομαζόμενο Zou Yan (305 - 240 π.Χ.), που υποσχόταν σε πλούσιους Κινέζους και άρχοντες πρόσθετα πλούτη, δύναμη και τιμές, όπως και την ικανότητα επίκλησης υπερφυσικών δυνάμεων για να πετύχουν οι ηγεμονικές τους επιδιώξεις.

'Ενας άλλος αλχημιστής παρουσιάσθηκε το 133 π.Χ. στο βασιλικό παλάτι υποσχόμενος το ελιξίριο της αθανασίας. Η ιδέα της παράτασης της ζωής και της αθανασίας είχε γίνει το κεντρικό σημείο δράσης πολλών Κινέζων αλχημιστών, κατά τρόπον αντίστοιχο της ιδέας της Φιλοσοφικής Λίθου (Philosopher's Stone) των αλχημιστών στη Δύση. Ιστορικά ντοκουμέντα δείχνουν ότι το 60 π.Χ. ο αυτοκράτορας Suan ανέθεσε σε έναν αλχημιστή, με το όνομα Liu Tsiang, να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να αυξήσει τα χρόνια ζωής του με την παρασκευή αλχημιστικού χρυσού. Αν και απέτυχε να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του, μόλις απέφυγε την εκτέλεση.

Το αρχαιότερο κινεζικό αλχημιστικό κείμενο πάνω γράφτηκε από τον Wei Po Yang (140 μ.Χ.). Σε αυτό γίνεται αναφορά στις αντίθετες, πλην όμως συμπληρωματικές δυνάμεις Yin και Yang. Η Κινέζικη αλχημεία δανείστηκε πολλές ιδέες από την παραδοσιακή ιατρική που στηρίζονταν στις βασικές αρχές του Ταοϊσμού. Η φιλοσοφία αυτή στηρίζονταν στην αντίληψη των αντίθετων δυνάμεων, το Yin και Yang, που τα θεωρούσαν ενεργά στοιχεία (Yin = αρσενικό - ενεργό, Yang = θηλυκό - παθητικό).

Το Yin Yang είναι ένα πανάρχαιο σύμβολο. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε κινέζικα ιστορικά έγγραφα ηλικίας περίπου 3000 χρόνων. H αυθεντική ονομασία του συμβόλου αυτού, που όλοι οι άνθρωποι είναι οικείοι μαζί του με την ονομασία Yin Yang, είναι Tai Chi Tu.

Στο Yin Yang o κύκλος συμβολίζει την ολότητα και το άπειρο του Chi (ζωτική ενέργεια). Δεν υπάρχει ούτε αρχή ούτε τέλος, διαπερνά μέσα από την ολότητα. Ο εξωτερικός αυτός κύκλος είναι το Σύμπαν που εμπεριέχει το Yang (φως) και το Yin (σκοτάδι). Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κυκλικούς τομείς είναι καμπυλοειδής. Αυτό δηλώνει μια αέναη κίνηση και ροή του Yin μέσα στο Yang και αντίστροφα. H αναλογία των χρωμάτων είναι ίδια, επομένως τα δύο στοιχεία εξισορροπούν μεταξύ τους.

Οι Κινέζοι αλχημιστές έγραψαν αρκετά έργα Αλχημείας (Ko-Huang, 254-334 μ.Χ.), με περιγραφές χημικών διεργασιών που αφορούσαν την παρασκευή διάφορων υλικών, ελιξίριων ζωής, τον "μετασχηματισμό" μετάλλων και την περιγραφή βοτάνων με μαγικές θεραπευτικές ιδιότητες. Γνώριζαν το κιννάβαρι (HgS), τις θειούχες ενώσεις του αρσενικού (ερυθρά σανδαράχη, As2S2, και κίτρινη σανδαράχη, As2S3), την κιμωλία, τη χρωστική πορφύρα από ένα όστρακο, το θείο, την πυρίτιδα, την άσφαλτο και πλήθος αλάτων. Επίσης περιγράφουν διάφορες τεχνικές μετασχηματισμού ευτελών μετάλλων σε χρυσό. Σε όλες αυτές τις διαδικασίες χρησιμοποιούσαν τεχνικές απόσταξης, σύντηξης και εξάχνωσης.

Ο αριθμός πέντε φαίνεται πως υπήρξε ο ιερός αριθμός της κινεζικής αλχημείας. Οι Κινέζοι αλχημιστές υποστήριζαν την ύπαρξη πέντε στοιχείων: ξύλο, πυρ, γη, μέταλλο και νερό και τα συνδυάζανε με πέντε χρώματα. Επίσης είχαν πέντε κατευθύνσεις (πορείες) που τα συνέδεαν με πέντε μέταλλα: χρυσός, άργυρος, μόλυβδος, χαλκός και σίδηρος. Ως αποτέλεσμα, κάθε αλχημιστική τεχνική χωριζόταν σε πέντε στάδια ή διαδικασίες. 

http://www.chem.uoa.gr